“Ilikuwa ni furaha kubwa”- nyakati za wamisionari

Kulikuwa na wakati nilipokuwa nikitayarisha safari ya mafunzo kwenye kona ya Uganda, ambapo ni mahali penye ufikiaji mdogo wa Injili. Wanafunzi wanne walitaka kuungana nami katika safari hii; lakini changamoto ilikuwa jinsi ya kutafuta pesa kwa ajili ya safari. Niliitisha kikao kuwaambia wanafunzi kwamba ili safari hii iwezekane, walipaswa kuongeza angalau asilimia 50 ya gharama za usafiri. Nilipanga kuchangisha pesa ili pesa iliyobaki ipatikane mahali pengine. Walikuwa na siku mbili tu za kufanya hivyo, na niliweza kuona hamu na shauku yao ya kwenda, lakini pia wasiwasi machoni mwao juu ya wapi watapata pesa hizi. Niliuliza ikiwa tunaweza kuchukua muda kusali kuhusu jambo hilo wakati huo, na wakakubali kufanya hivyo. Baada ya maombi hayo niliona nyuso zao zikiwa na matumaini, tayari kuzungumza na marafiki na familia. Niliwaomba wanijulishe tunapojiandaa.

Kufikia siku ya pili, walikuwa hawajakusanya pesa na mpango ulikuwa wa kufunga. Kwa mshangao wangu, mwanafunzi mmoja aliomba kwamba tuchukue muda kusali papo hapo, ili kumpa nafasi moja zaidi.Siku iliyofuata kila mwanafunzi alikuwa amechangisha pesa zilizohitajika kwa ajili ya safari!Wengine walipokea pesa kutoka kwa wazazi baada ya kueleza kwa nini walipendezwa na safari hii huswa: uhitaji wa wamisionari katika sehemu hiyo ya mbali ambako watu hawaendi kwa urahisi kushiriki Injili. Wengine walipata pesa kutoka kwa marafiki ambao walielewa kusudi la safari hiyo. Kilichovutia kwa watu hawa waliotoa pesa ni ukweli kwamba wanafunzi hawakufikiria kuwauliza mwanzoni, wakijua wanaweza kusema “Hapana.” Mwishowe, mwitikio wao mzuri ulikuwa wa kushangaza kwa wanafunzi na walisisimka na kumsifu Mungu kwa ajili ya utoaji wake. Pia waliona Mungu akifanya kazi katika mioyo ya wazazi na marafiki zao ambapo ilionekana kuwa vigumu kusadikisha kuwategemeza. Pesa zilizobaki zilitoka kwa watumaji wa wamisionari, baada ya kugawana mahitaji.

– Mhamasishaji wa Uganda